KARTA SIECIOWA

Nazywana jest również adapterem sieciowym.
Jest to urządzenie wymagane we wszystkich stacjach roboczych przyłączonych do sieci. Każda karta jest przystosowana tylko do jednego typu sieci (np. Ethernet.) i posiada niepowtarzalny numer, który identyfikuje zawierający ją komputer. Przydziela go międzynarodowa instytucja pod nazwą Institute of Electrical and Eleectronics Engineers. Każdemu producentowi przypisuje ona odpowiedni kod i zakres liczbowy.

Istnieją karty sieciowe przystosowane zarówno do magistrali ISA jak i PCI. Mimo iż wersje PCI są nieco droższe to warto ponieść dodatkowy koszt ze względu na ich wyższą wydajność i mniejsze obciążenie procesora stacji.
Obecnie karty sieciowe posiadają własny procesor i pamięć RAM. Procesor pozwala przetwarzać dane bez angażowania w to głównego procesora komputera, a pamięć pełni rolę bufora w sytuacji, gdy karta nie jest w stanie przetworzyć napływających z sieci dużych ilości danych. Są one wtedy tymczasowo umieszczane w pamięci.


Karta sieciowa PCI

Na karcie sieciowej znajduje się złącze dla medium transmisyjnego. Często, aby zapewnić zgodność karty z różnymi standardami okablowania producenci umieszczają 2 lub 3 typy takich złącz. Obecnie najpopularniejsze są RJ-45 i BNC.

Złącza na karcie sieciowej

Głównym zadaniem karty sieciowej jest transmisja i rozszyfrowywanie informacji biegnących łączami komunikacyjnymi. Przesyłanie danych rozpoczyna się od uzgodnienia parametrów transmisji pomiędzy stacjami (np. prędkość, rozmiar pakietów). Następnie dane są przekształcane na sygnały elektryczne, kodowane, kompresowane i wysyłane do odbiorcy. Jego karta dokonuje ich deszyfracji i dekompresji. Tak więc karta odbiera i zamienia pakiety na bajty zrozumiałe dla procesora stacji roboczej.

Poza tym karta sieciowa może pełnić funkcję wspomagającą zarządzanie pracą sieci, o ile posiada możliwość obsługi specjalnego protokołu (np. SNMP 2), służącego do wzajemnego komunikowania się urządzeń sieciowych.
Przesyłanie informacji z karty do systemu może się odbywać na cztery różne sposoby:

1. Bezpośredni dostęp do pamięci (DMA). Dane przesyłane są dzięki kontrolerowi DMA do pamięci, nie obciążając procesora.
2. Współdzielona pamięć karty (SAM). Dane umieszczane są we własnej pamięci karty. Procesor uznaje ją za część pamięci operacyjnej komputera.
3. Współdzielona pamięć komputera (SSM) Dane umieszczane są w wydzielonej części pamięci operacyjnej komputera, do której ma dostęp także procesor karty sieciowej.
4. Bus mastering. Najszybszy sposób przesyłania danych, ulepszona forma DMA. Karta przejmuje kontrolę nad szyną danych komputera i wpisuje dane bezpośrednio do pamięci nie obciążając procesora.

Wpółczesne karty posiadają programowalną pamięć Remote Boot PROM służącą do startu systemu z serwera sieci, a nie jak dawniej z dyskietki. Jest to rozwiązanie o wiele szybsze i bezpieczniejsze.
Przy zakupie karty sieciowej przede wszystkim należy się kierować rodzajem okablowania wykorzystanego w sieci. W przeciwnym wypadku konieczne będzie zastosowanie transceiverów. Przezornie warto kupić kartę z więcej niż jednym interfejsem. Nawet, gdy tworzona sieć ma pracować w standardzie Ethernet (10 Mbit/s) lepiej zaopatrzyć się w trochę droższą kartę Fast Ethernet (100 Mbit/s) - są one całkowicie zgodne ze starszymi sieciami. Ważne jest także aby karta miała dołączone sterowniki do systemu, w którym zamierzamy pracować.

Karta sieciowa Etherlink III PCMCIA firmy 3Com stosowana w komputerach przenośnych.

Karty PCMCIA, są małymi, peryferyjnymi elementami systemu, które instaluje się w gniazdach PC Card wbudowanych w notebookach. Ponieważ karty tego typu są zbyt małe, by w ich obudowie zmieściło się którekolwiek ze standardowych złączy, gniazda te są umieszczone w osobnej jednostce, zwanej MAU (Media Access Unit).

Odnośniki do stron WWW o podobnej tematyce